Oud Geschiedenis: verschil tussen versies

Regel 2: Regel 2:
 
{{Grunberg Academie plaat}}
 
{{Grunberg Academie plaat}}
  
In Bolivia heet de methodologie Didáctica de la Comunicación in Nederland: Laat Je Zien.
+
<div class="row">
 +
<div class="small-6 large-offset-2 columns">
  
De didactiek is ontwikkeld vanaf 1999. De docenten van Soledad Rivas vroegen Marianne Koeman naar een vorm om het lesgeven te veranderen gericht op samenwerken. Taalvorming uit Nederland was de eerste stap in deze richting dankzij Frederice van Faassen. Studenten van de HKU uit Nederland kwamen stage lopen bij de school begeleidt door Marianne. Na drie jaar samenwerken met de docenten van de school en docenten uit de regio van andere scholen maakten Marianne en Evert Hoogendoorn een eerste syllabus. Ondanks het enthousiasme werden de werkvormen niet zo veel gebruikt als verwacht. In een evaluatie gaven de docenten aan dat de sociale vaardigheden van hen en de leerlingen ontoereikend waren en dat het belangrijk was om de diverse modules van andere vakken in te passen. Dit bracht een nieuwe ontwikkeling op gang. Nancy Siñani, Rosario Ustariz, Hernán Ayala en Marianne gingen aan de slag met trainen en aanpassen. Verschillende vrijwilligers uit Nederland pedagogen en psychologen werkten mee: Heleen Martina, Josje Arnoldi, Ceciele Luijnenburg, Sandra Verkuijlen, Tjerk van Heek, Eke Koppens, Joana Quiton, Marc van Ekeren, Judith de Klerk en anderen.  
+
<h3>'''Geschiedenis'''</h3>
 +
<br>
 +
De onstaansgeschiedenis geschiedenis van de methodologie Laat Je Zien start in Bolivia. Daar heet de methodologie Didáctica de la Comunicación in Nederland.
 +
 
 +
De Didáctica is ontwikkeld vanaf 1999. De docenten van Soledad Rivas vroegen Marianne Koeman naar een vorm om het lesgeven te veranderen gericht op samenwerken. Taalvorming uit Nederland was de eerste stap in deze richting dankzij Frederice van Faassen. Studenten van de HKU uit Nederland kwamen stage lopen bij de school begeleidt door Marianne. Na drie jaar samenwerken met de docenten van de school en docenten uit de regio van andere scholen maakten Marianne en Evert Hoogendoorn een eerste syllabus. Ondanks het enthousiasme werden de werkvormen niet zo veel gebruikt als verwacht. In een evaluatie gaven de docenten aan dat de sociale vaardigheden van hen en de leerlingen ontoereikend waren en dat het belangrijk was om de diverse modules van andere vakken in te passen. Dit bracht een nieuwe ontwikkeling op gang. Nancy Siñani, Rosario Ustariz, Hernán Ayala en Marianne gingen aan de slag met trainen en aanpassen. Verschillende vrijwilligers uit Nederland pedagogen en psychologen werkten mee: Heleen Martina, Josje Arnoldi, Ceciele Luijnenburg, Sandra Verkuijlen, Tjerk van Heek, Eke Koppens, Joana Quiton, Marc van Ekeren, Judith de Klerk en anderen.  
  
 
Mercedes Valdivia en Maria Luisa Talavera organiseerden trainingen in La Paz en studenten om onderzoek te doen. Verschillende keren gaven we met z'n allen voorlichting en openbare demonstraties op de boekenbeurs in La Paz met hulp van Mónica Pereira, Mercedes Valdivia van Wisllita en Susy Soto van het Centro Pedagogico Símon I Patiño.  
 
Mercedes Valdivia en Maria Luisa Talavera organiseerden trainingen in La Paz en studenten om onderzoek te doen. Verschillende keren gaven we met z'n allen voorlichting en openbare demonstraties op de boekenbeurs in La Paz met hulp van Mónica Pereira, Mercedes Valdivia van Wisllita en Susy Soto van het Centro Pedagogico Símon I Patiño.  
Regel 22: Regel 27:
  
 
Het team van Wisllita in La Paz speelt een eigen rol bij de implementatie van de didactiek in La Paz en Bolivia.
 
Het team van Wisllita in La Paz speelt een eigen rol bij de implementatie van de didactiek in La Paz en Bolivia.
 +
 +
{{#set: Theorie=Laat Je Zien|Module=Lees|Serie=9xGrunberg|Les={{BASEPAGENAME}}}}
 +
 +
    </div>
 +
</div>

Versie van 23 dec 2019 12:12

naar 9xGnaar B Vnaar Tnaar Lessen makennaar Aanbod GAnaar paginanaar paginanaar paginaGrunberg Academie 2.0.jpeg

Geschiedenis


De onstaansgeschiedenis geschiedenis van de methodologie Laat Je Zien start in Bolivia. Daar heet de methodologie Didáctica de la Comunicación in Nederland.

De Didáctica is ontwikkeld vanaf 1999. De docenten van Soledad Rivas vroegen Marianne Koeman naar een vorm om het lesgeven te veranderen gericht op samenwerken. Taalvorming uit Nederland was de eerste stap in deze richting dankzij Frederice van Faassen. Studenten van de HKU uit Nederland kwamen stage lopen bij de school begeleidt door Marianne. Na drie jaar samenwerken met de docenten van de school en docenten uit de regio van andere scholen maakten Marianne en Evert Hoogendoorn een eerste syllabus. Ondanks het enthousiasme werden de werkvormen niet zo veel gebruikt als verwacht. In een evaluatie gaven de docenten aan dat de sociale vaardigheden van hen en de leerlingen ontoereikend waren en dat het belangrijk was om de diverse modules van andere vakken in te passen. Dit bracht een nieuwe ontwikkeling op gang. Nancy Siñani, Rosario Ustariz, Hernán Ayala en Marianne gingen aan de slag met trainen en aanpassen. Verschillende vrijwilligers uit Nederland pedagogen en psychologen werkten mee: Heleen Martina, Josje Arnoldi, Ceciele Luijnenburg, Sandra Verkuijlen, Tjerk van Heek, Eke Koppens, Joana Quiton, Marc van Ekeren, Judith de Klerk en anderen.

Mercedes Valdivia en Maria Luisa Talavera organiseerden trainingen in La Paz en studenten om onderzoek te doen. Verschillende keren gaven we met z'n allen voorlichting en openbare demonstraties op de boekenbeurs in La Paz met hulp van Mónica Pereira, Mercedes Valdivia van Wisllita en Susy Soto van het Centro Pedagogico Símon I Patiño. Al deze activiteiten hebben op een of andere manier bijgedragen aan wat nu de Didáctica de la Comunicación is. Het is een methodologie die ruimte geeft aan persoonlijke ontwikkeling, gesproken, geschreven en presentatie in samenhang met alle vakken die in het reguliere onderwijs aan bod komen. De eigen ervaring staat centraal. In 2013 is de Guía de la didáctica de la comunicación geschreven door Marianne Koeman verschenen in Bolivia met de hulp van Mercedes Valdivia en haar team van Wisllita (www.didacticadelacomunicacion.com).

Binnen deze geschiedenis hebben jouw activiteiten een bijdrage geleverd, afgestemd op de situatie, de werkstructuur en de theorie van de didactiek. Activiteit 1: een theater workshop op een basisschool (Judith de Klerk) en eentje op een middelbare school (Jan Langendijk). Begeleid en vertaald door Marianne Koeman. Doel: op de eerste plaats leerlingen een bijzondere ervaring geven die hen gelegenheid kon geven op een ander of nieuw perspectief voor hun ontwikkeling. Daarnaast een aanmoediging tot het gebruik van de didactiek in de praktijk. Activiteit 2: naar aanleiding van feedback van docenten over het gebruik van de didactiek bleek dat zowel de docenten als de leerlingen versterking van sociale vaardigheden wensten. Dit is door hun feedback onderdeel geworden van de didactiek in de vorm van spel, theater, presentatie en beweging. Samen hebben wij toen een workshop gegeven aan docenten in Cochabamba bij Seduca. Doel: overbrengen van de didactiek met daarin toegevoegd extra aandacht op interactieve samenwerkingsvormen.

Activiteit 3: versterken van het gebruik van de didactiek op de school Marianne Frostig. Een school gebouwd en opgezet door Seduca en de Stichting Netwerk Kleine Projecten Bolivia voor leerlingen met leer- en gedragsproblemen.

Dit versterken had vorm door samen te werken via een voorbereid plan op de school zelf met de docenten van de school. Daarnaast door deel te nemen aan het programma van de school van trainingen voor docenten op andere scholen in de regio. Deze bijdrage werd voorbereid door Hernán Ayala die een masterclass gaf over de didactiek aan de docenten van Marianne Frostig. Hernán Ayala is vanaf 2001 actief betrokken bij de didactiek in Bolivia, hij gebruikt het als docent en creëert nieuwe lessen op basis van de werkstructuur. Het programma buiten Marianne Frostig wordt georganiseerd door Noelia Olga Amurrio Arze een docente van de school die al enkele jaren workshops met de didactiek organiseert samen met de studenten van de studiegroep Ñaupaqman. Je verblijf was bij Raquel Olivera die bekend is met de school Marianne Frostig, als vrijwilliger heeft ze eerder een Nederlandse psychologe begeleidt bij haar werk op de school Marianne Frostig.

Alle bijdragen staan in het teken van het meerjarenplan voor samenwerking om onderwijs te versterken en leerlingen een ruimere kans te geven op een eigen ontwikkeling. Dit meerjarenplan is een samenwerking tussen Marianne Frostig en de Stichting Netwerk Kleine Projecten Bolivia ter ondersteuning van de docenten en pedagogen/psychologen bij Marianne Frostig en trainingen voor docenten in het departement van Cochabamba.

Het team van Wisllita in La Paz speelt een eigen rol bij de implementatie van de didactiek in La Paz en Bolivia.