Oud Geschiedenis

Geschiedenis

Bolivia-Nederland

De onstaansgeschiedenis van de methodologie Laat Je Zien start in Bolivia. Daar heet de methodologie Didáctica de la Comunicación in Nederland.
Zonder de waardevolle bijdragen van alle hieronder genoemde teams en mensen in Nederland en Bolivia is Laat Je Zien niet mogelijk. De gezamenlijke inspanningen zorgen ervoor dat Laat Je Zien groeit. Het ontwikkelen gaat door. Betrokken docenten, pedagogen en psychologen creëren samen voor en met de leerlingen betekenisvol onderwijs, dat is het doel van deze wiki. Laat Je Zien is een open gemeenschap en alle bijdragen en alle samenwerking is zeer welkom.

Nu in Nederland

Zoals bij het maken van alles in dit leven zijn er veel mensen betrokken bij het creëren van beweging en het actief houden van die beweging. Tijdens de ontwikkelingen in Bolivia ontstaat er ook enthousiasme in Nederland. De Boliviaanse ervaring vindt onderdak bij de Grunberg Academie.
In 2013 ontwikkelen Tinka van Hulzen, Judith de Klerk en Marianne Koeman in opdracht van de Stichting Hernann en Hannelore Grünberg de lessenserie Beter Verwoorden - Laat Je Zien. Na een try-out van de lessenserie met leerlingen van verschillende leeftijden en scholen gaat de lessenserie in première in 2014 bij OBS Laterna Magica in Amsterdam met dank aan Anette van Valkengoed voor haar vertrouwen.

Via het Prins Bernard Cultuurfonds ontvangt de Stichting een subsidie om docenten te gaan trainen. Deze trainingen vonden plaats aan onder meer: docenten van de PABO Inholland te Haarlem, een trainingsdag voor docenten het ROC in Amsterdam, een training voor docenten van de Stichting Viertaal-scholen en een training voor docenten in opleiding op de VU. Ook geeft het team in wisselende samenstelling presentaties: Op de Dag voor de Literatuur in Rotterdam, de Dag van Taal, Kunsten en Cultuur in Rotterdam en Utrecht.

Ontwikkelingen in Bolivia

De aanzet tot de ontwikkeling van de methodologie Didáctica de la Comunicación was de vraag van docenten van de basisschool Soledad Rivas (Vinto, Cochabamba) in 1999 aan Marianne Koeman om hun vorm om het lesgeven te veranderen naar aanleiding van de Onderwijs Wet Reforma Educativa (1996). De docenten waren op zoek naar een lesvorm waarin de positie van de docent verschoof van "voor de klas" naar "samen met de leerlingen tussen de leerlingen"; anders gezegd lesgeven met nadruk op uitwisselen en samenwerken. De vraag werd aan mij gesteld omdat ik al eerder samenwerkte met de docenten om het onderwijs in hun school te verbeteren. We voerden gesprekken en creëerden een bibliotheek met lesmateriaal en muziekinstrumenten. Naast het samenwerken met docenten in Bolivia is Marianne Koeman in die tijd werkzaam als psycholoog in een dagopvang voor mensen met een DSM diagnose en sociale problemen in New York.

Bij terugkomst in Nederland ontmoette Marianne Koeman gelijk op de eerste dag Frederice van Faassen. Frederice werkt als docent bij de HKU opleiding Literaire Vorming en heeft eerder samengewerkt met Henk van Faassen en anderen aan het ontwikkelen van Taalvorming in Nederland. Tussen het gedachtegoed en de werkvormen van Taalvorming en de werkwijze met de clienten in New York is een verwantschap. Juist deze verwantschap lijkt van betekenis te kunnen zijn voor de docenten van Soledad Rivas. Vanaf dan start een samenwerking die uiteindelijk leidt tot de methodologie Didáctica de la Comunicación.

Een van de docenten van Soledad Rivas, Rosario Ustariz, die vanaf het begin heeft meegewerkt aan de ontwikkelingen in Bolivia gaf na het eerste jaar in 2000 de feedback dat voor haar de waarde in deze vorm van werken ligt in het beter leren kennen van je leerlingen. Zo kon ze op een informele manier haar leerlingen leren kennen en haar ondersteuning voor iedere individuele leerling aanpassen. In haar groep zaten ieder jaar tussen de 30 en 40 leerlingen. Dit motiveerde ons allen om verder te ontwikkelen.

Zeer waardevolle openheid van het eerste team docenten van Soledad Rivas maakte dat de inbreng van taalvorming herzien werd. De docenten gaven aan dat toepassen van de werkvormen belemmerd werden door wat ze noemende een ontoereikende sociale vaardigheden van henzelf en van hun leerlingen. Zo startte onze zoektocht naar het vergroten van de rol van interactie en sociale vaardigheden. Een andere zeer waardevolle feedback was dat het werken niet naast het reguliere lesprogramma kon plaatsvinden, daar is te weinig tijd voor. Ontwerp het raamwerk van werkvormen zo dat de verplichte onderwijsmodules ingepast kunnen worden was het verzoek. Door observatie in allerlei klassen en gesprekken met andere docenten die de trainingen hebben gevolgd bleek telkens dat speelsheid, humor en plezier belangrijke ingrediënten zijn voor samen ontwikkelen. De praktische speelse vorm van met elkaar omgaan van docenten in het Boliviaanse onderwijs was een inspiratie en zorgde ervoor dat dit als vanzelf in de methodologie terecht is gekomen.

Mercedes Valdivia (directrice van basisschool Delia Gambarte en een schoolbegeleidingsprogramma Wisllita, in La Paz) en haar docententeam organiseerden trainingen voor docenten en studenten van de pedagogische academie. Maria Luisa Talavera (Universitair Hoofddocent in La Paz) organiseerde studenten om onderzoek te doen tijdens de training van de docenten in de basisschool Delia Gambarte.

Verschillende keren gaven we met het hele team van docenten en pedagogen voorlichting en openbare demonstraties op de boekenbeurs in La Paz met hulp van Mónica Pereira, Mercedes Valdivia van Wisllita en Susy Soto van het Centro Pedagogico Símon I Patiño gesteund door de Nederlandse Ambassade.

In Cochabamba werken de studenten van de studiegroep Ñaupaqman en het docententeam van de school Marianne Frostig (Directrice: Ximena Calatayud en coördinator: Noelia Olga Amurrio) samen bij het geven van trainingen aan docenten van allerlei verschillende scholen. Ook is het team van Wisllita in La Paz altijd bereid om nieuwe trainingen te organiseren.